Συμπτώματα:

Τα φύλλα κιτρινίζουν στις άκρες και τελικά  νεκρώνονται.

Στα φύλλα με έλλειψη καλίου η ανάπτυξη του ελάσματος στα φύλλα είναι μειωμένη και βλαστοί λεπτοί. Η παραγόμενη χορτομάζα (βόσκηση)  μειώνεται έως και 80%.  Τα σιτηρά με έλλειψη καλίου δεν ρυθμίζουν επαρκώς την διαπνοή των φύλλων τους με συνέπεια τη θερμική καταπόνηση την άνοιξη. Στα σιτηρά παρατηρείτε μειωμένη αντοχή στην ξηρασία,  πρόωρη ξυλοποίηση των βλαστών και δυσκαμψία. Το παραπάνω έχει ως συνέπεια την μείωση του χρόνου βόσκησης του λειμώνα από τα αιγοπρόβατα, αύξηση των απωλειών από το πάτημα των ζώων και τον άνεμο. Η επάρκεια Καλίου αυξάνει την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες καλής ποιότητας και βελτιώνει την πεπτικότητα.

Εκτός από κακή λίπανση. Ελλείψεις Καλίου (Κ) εμφανίζονται σε εδάφη με: Χαμηλή οξύτητα (pH). Βαριά (πηλώδη) εδάφη. Συνθήκες ξηρασίας.

Λίπανση

Οι ανάγκες σε θρεπτικά στοιχεία για την παραγωγή σανού σιτηρών  αναγκαίες:  είναι 12 -16 μονάδες αζώτου, 3- 4 μονάδες φωσφόρου και 12-14 μονάδες καλίου.

Μεταξύ της 100ης και της 115ης ημέρας από τη σπορά είναι για σιτηρά η περίοδος εντατικής πρόσληψης θρεπτικών στοιχείων Ν, P, K. Για σιτηρά που σπάρθηκαν τέλος Νοεμβρίου, η περίοδος αυτή περιλαμβάνεται μεταξύ 20 Μαρτίου και 5 Μαίου.